1825 words Powered by word counter

Waar ik vaak hoor van mensen dat ze moeite hebben met januari, heb ik daar op één uitzondering na zelf niet eerder last van gehad. Ik ben een herfst/winter mens, dus dat scheelt sowieso al een hoop. Zelf heb ik weer meer last van de zomer. Omdat ik meer last heb van de prikkels die er in de zomer zijn (denk aan zweten, warmte en feller licht), een zonneallergie heb en gevoelig ben voor zonnesteken. Wanneer ik buiten in het park een boek lees in de schaduw, is er vaak wel iemand die zegt dat ik lekker in het zonnetje moet gaan zitten. Laten we dat maar niet doen, dat gaat niet goed.

Nee, geef mij maar de herfst en de winter. Een wandeling in het zonnetje met wat we “gezonde kou” noemen, of in de herfstregen met de juiste wandelkleding. Warme chocomel met speculaas, vegetarische (sinds vorig jaar) erwtensoep, mijn verzwaringsdeken, een geurkaars (het liefst iets met een houtgeur), Emma die bij me ligt en een boek of film en serie. Kerst en Oud&Nieuw, zonder alle prikkels, niet te vergeten. Dit zijn dingen waar ik van kan genieten in deze periode en het is daar ook een fijne periode voor.

De maand januari heb ik daar echter weinig van genoten. Of eigenlijk lukte het me niet vaak de momenten te gebruiken die ik had. De tweede week van januari kwam ik er al meteen achter dat ik de maanden ervoor te veel was gaan doen. Hierdoor had ik na twee weken rust vanwege de feestdagen, na twee dagen een moment dat ik de rem er op moest zetten voordat ik zou crashen. Eigenlijk merkte ik het al in de kerstvakantie, ik was vermoeider dan ik was sinds de medicatie goed werkt. Ook heb ik meer gerust en geslapen dan dat ik de dingen heb gedaan die ik wilde doen.

Weer balans vinden

Niet erg. Wanneer dit nodig is moet je dit ook zeker doen. Je lichaam vertelt je vanzelf wat het nodig heeft, ook wanneer je dit door autisme niet meteen voelt. Ook geloof ik dat God je vroeg of laat tot stilstand brengt, ik heb dat al eerder mogen ervaren. Het was belangrijk voor me dat ik mijn planning herzag en weer balans vond. Wat ik heb geleerd is dat ik ondanks dat de medicatie goed zijn werk doet, ik niet per se meer aan kan. Wat veranderd is, is dat ik mijn prikkelplan minder nodig heb en mijn normale planning, waar over de hele dag verspreid niet meer dan 4 á 5 taken/activiteiten op staan, beter kan volgen. Dat is inclusief Bijbelschool en deze website.

Ik vind het nog moeilijk om er aan toe te geven dat de crash van enkele jaren geleden ervoor gezorgd heeft dat ik niet zo veel meer aankan. Daarintegen was daarvoor alles wel instabiel. Ik deed meer dan ik aankon en net als bij iedereen heeft ouder worden er ook mee te maken. Dus ik vraag me af waar ik nu eigenlijk aan moet toegeven, want in vergelijking gaat het nu goed.

Mijn planning is dus weer aangepast, rustmomenten staan er weer voldoende op en ik merk dat dit weer beter gaat. Doordat ik onverwacht erg overprikkeld raakte in de Ikea én bronchitis kreeg, kwam daar echter anderhalve week bij dat ik weinig meer kon dan rusten. Betekent dit dat ik een terugval heb? Zeker niet, ik kwam er op tijd achter en moest even pas op de plaats nemen. Dat is juist een stap vooruit. Leren en groeien gaat met vallen en opstaan. En mensen die dit voor zichzelf ontkennen, komen zichzelf vroeg of laat een keer tegen.

Bijbelschool

De afgelopen maand heb ik weinig aan Bijbelschool kunnen doen en daarin zie je hoe belangrijk het voor mij is dat ik op een flexibele school zit. Ook dat het in mijn situatie belangrijk is, dat ik deze school online volg. Loop ik ver “achter”? Drie keer tien lessen. En het was even nodig overzicht te krijgen. Ik kan vastlopen op wat nu het beste is om te doen en ik kan het mezelf daarin nogal moeilijk maken. In plaats van het overzicht te verliezen en het mezelf zwaarder te maken door de komende drie maanden, elke maand tien dagen er bij te plakken. Ga ik gewoon verder waar ik was en ben ik nu in juni of juli klaar, in plaats van in mei. De lessen zijn twee keer tien lessen in de maand, dus de weekenden worden in principe niet meegeteld.

Niet elke maand even veel

Op deze manier kan ik ook door blijven gaan met Bijbels Hebreeuws, die ik nog steeds in het weekend volg. Voor school zelf is er niet per se extra materiaal te lezen. In tegenstelling tot vorig jaar, wordt er niet elke maand evenveel materiaal getipt. Ook wordt er zo nu en dan een boek getipt dat je maar net moet hebben, en deze wordt ook op die manier getipt “voor diegene die hem heeft”. Dure ( >€30 nieuw) boeken of moeilijk te vinden (tweedehands) boeken lees ik niet, je moet keuzes maken. Ik verdiep me beter door de boeken die ik wel kan kopen, dan de moeite die ik moet doen voor een enkel boek.

Het valt mooi samen dat er dit schooljaar minder te lezen is voor me en de dingen waar ik mentaal en geestelijk aan werk, tijd en energie kosten. En hoewel ik weinig aan school heb kunnen doen de afgelopen maand, heb ik wel meer tijd doorgebracht in gesprek met God. Dat is minstens zo belangrijk, of misschien nog wel belangrijker. Het heeft me veel inzichten gegeven waar ik mee vooruit kom en ik denk wel dat ik nog wat steviger in mijn schoenen sta en dichter naar Hem toe ben gegroeid.

Boeken

Ik heb tegelijkertijd veel en weinig gelezen. Ik heb twee boeken uitgelezen en een aantal op de stapel. Deze stapel bestaat uit boeken die ik op dit moment aan het lezen ben. Mijn prikkelfase is van belang, in welk boek ik wanneer lees. Waar ik in groen/groen-geel verdiepende boeken kan lezen, omdat alles prima gaat en mijn hoofd niet (zo) vol is. Kan ik in geel-oranje/oranje deze boeken met moeite lezen. Dit geldt ook voor de Bijbel en welke vertaling ik lees en of het me überhaupt lukt om te lezen. Daarom deelde ik in januari ook, onder andere, via Instagram 5 tips om Bijbellezen makkelijker te maken, maar natuurlijk zijn er meer.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Wandelend met God (@wandelendmetgod)

Boekenlijst

Het boek Een warme band met God is heel inzichtelijk geweest en heeft mij veel geleerd. Ook zorgde het ervoor dat ik meer over het onderwerp wilde lezen, dus mijn leeslijst is weer gegroeid. Wanneer dat wordt? Geen idee. Misschien volgend jaar, want voor dit jaar heb ik al een aantal andere staan.

De kerk

Niet iedereen uit de gemeente weet, om logische redenen, van mijn autisme. Wel weten er veel van bijvoorbeeld mijn prikkelgevoeligheid en dat ik hierdoor niet (altijd) naar de kerk kan. Niet iedereen begrijpt goed wat het betekent, maar ik ga ervan uit dat ze het goed bedoelen wanneer ze blijven denken dat het net zoiets is als een depressie of verwante mentale problemen. Voor mij is autisme naast alle dingen die ik dankzij mijn autisme kan ook een beperking. Dat geldt niet voor iedereen met autisme. Zo ook dat niet iedereen met autisme mentale problemen heeft, of blijvend heeft. Wat in ieder geval zo is, is dat autisme niet over gaat zoals een griepje. Je bent ermee geboren en je gaat ermee dood. Daartussen leer je er vroeg of laat mee omgaan en ontstaan er ook heel mooie dingen dankzij het autisme.

Ik waardeerde het erg toen ik na de feestdagen een bemoedigende (kerst)kaart in de brievenbus tegenkwam, vanuit de gemeente. Deze was de zondag of maandag voor kerst op de post gedaan en hierdoor kwam deze wat later aan. Een aangename verrassing.

Kerk op Dordt

Via ons kerkblad Kerk op Dordt, stuurde ik een bedankje. Doordat de kaart net te laat aankwam voor het eerst volgende blad, kwam dit in het volgende blad te staan. Beter laat dan nooit, zo ook met het aankomen van de kaart.

Januari bracht ook spannende dingen met zich mee. Spannend omdat ik met mijn autisme niet over zie wat daarna gebeurd. Ik vertrouw erop dat God alles laat gaan zoals het zal moeten gaan, ook wanneer ik het niet over zie. De scriba, die voor ons ook de kopij verzorgt, mailde ik met de vraag of het mogelijk was een berichtje te plaatsen. Over mijn website en zodat ik andere christenen met autisme uit onze gemeente(n) kan bereiken. Dat als dit niet gaat, ze misschien weet hoe ik dat anders zou kunnen doen. Omdat ik merk dat het andere christenen met autisme helpt en er ook andere geïnteresseerd zijn. Iedereen leest om diens eigen redenen, niet alles zal iedereen evenveel aanspreken en dat kan ook niet.

Een artikel schrijven

Zij gaf aan dat dit een goed idee was en dat het beste was om het in de algemene berichten te laten plaatsen. Wat ik toen logisch vond omdat de algemene berichten zo goed als door iedereen gelezen worden. Dus ik stuurde een mailtje naar de redactie. Omdat ik niet wist hoe ik het moest vragen, kopieerde ik de mail die ik aan de scriba stuurde en zette erbij dat ik dit aan haar had gestuurd en of het mogelijk was.

Een van de redacteuren vond het een beter idee om hier in de plaats van een artikel te plaatsen in het nieuwsgedeelte. Reuze spannend, maar ik stemde ermee in. Omdat het met mijn lage verwerkingssnelheid lastig is om geïnterviewd te worden, koos ik ervoor om het artikel zelf te schrijven. Deze zou dan waar nodig wat aangepast worden door de redactie.

Hieronder het artikel zoals het in het Kerkblad staat.

Hoe gaat dit verder?

Groei heeft iets moois en iets spannends tegelijk. Je weet namelijk nooit hoe dat loopt. Je kan het je proberen in te beelden en heel strak te plannen, maar het zal nooit precies gaan zoals je zou willen of zoals je denkt dat het zal gaan. Zo gaat dat ook met deze website en de mensen die ik bereik. Wat ik wel weet is dat de website langzaamaan steeds verder groeit en er ook meer dingen bij komen dan alleen mijn persoonlijke verhaal.

Dus hoe gaat dit verder? Dat zullen we moeten meemaken. Ik ben in ieder geval dankbaar dat er nog steeds mensen met mij mee wandelen en dat anderen het nut van aandacht voor de website in zien. Een dankjewel aan de mensen die inmiddels al contact met me hebben opgenomen betreft mijn blog.

Vraag van de week
Wat vind jij van meer aandacht voor christenen met autisme? Hoe zie jij dat het liefst?