1521 words Powered by word counter

Februari was een maand met hoogtepunten en (on)dieptepunten, maar gaat niet elke maand zo? De hoogte en diepte zijn ter interpretatie en de Bijbel zit vol met hoogten en diepten, altijd is de Heer erbij. Waar de afgelopen maand alles nog steeds heel lang leek te duren, denk ik nu steeds “Oh”. “Het is pas maart.” Natuurlijk moet dat er niet voor zorgen dat ik van alles ga uitstellen, maar het helpt te bedenken dat ik niet op zaken achterloop.

De balans die ik opnieuw moest vinden, is inmiddels weer gevonden. Zwemmen moet ik nog niet te vaak doen, dus ik houd het nu, om weer te proberen op één keer per maand. Zo kan ik het weer langzaam opbouwen. Moet er wat langer tussen zitten, kan ik dat aanpassen. Inmiddels merk ik ook dat niet alleen mijn hoofd het wandelen fijn vind, mijn lichaam wil ook graag dat ik blijf wandelen. Ah, ja. Het ouder worden.

Hoewel er kwaaltjes zijn die ik liever niet zou hebben en die ook prima op te lossen zijn door een paar aanpassingen in mijn leefstijl. Heb ik verder geen moeite met ouder worden. Misschien komt dat omdat ik 18 jaar geleden nooit gedacht had er nu nog te zijn en misschien komt het omdat ik mijn vader jong ben verloren. Hij werd net geen 55 jaar en ik was net 18 jaar geworden. Hoe dan ook. Ik ben God dankbaar dat ik ongeveer een maand verwijderd ben van mijn 37e verjaardag en dat ik mag werken aan de kwaaltjes. Welke voorlopig prima zonder dokter en met wat extra discipline en leerdoelen op te lossen zijn.

Februari in een overzicht

Ik ben daar wel gevoelig voor, in de zin dat ik me er best zorgen om kan maken. Hart- en vaatziekte is bij ons erfelijk aan vaders’ kant en de afgelopen 7 jaar ben ik daar langzaamaan preventief aan gaan werken. Toen stopte ik namelijk met roken. Want hoewel erfelijk, ligt het ook voor een deel aan jezelf of je er last van gaat krijgen. Met autisme kan gezond eten om wat voor reden dan ook lastig zijn en bij mij is dat niet anders. Toch kan ik vrij radicaal zijn in mijn keuzes zonder dat het omslaat in het extreme. Zo werd ik vorig jaar vegetariër en ik voel mij daar nog steeds goed bij.

Niet dat het altijd makkelijk was. Het stoppen met roken (en eigenlijk niet alleen vanwege mijn gezondheid, het werd ook een principe kwestie) kostte me zoveel moeite dat ik medicatie heb gebruikt met begeleiding van mijn inmiddels gepensioneerde huisarts. Dezelfde medicatie die ik nu slik, maar dan het merk naampje. De generieke vorm die ik slik zou daar nu absoluut niet bij helpen, aangezien ik na 2 weken bijwerkingen de sigarettenrook buiten alweer kon ruiken. Maar hey, dat moeite hebben gehad met stoppen met roken leidde er afgelopen jaar wel toe dat ik nu medicijnen slik voor mijn autisme die wel werken. Want als bijwerking tijdens het stoppen in 2017, ging het bijvoorbeeld beter met mijn executieve functies. En daar dacht ik afgelopen juni over na.

Ik vind het belangrijk om voor God te doen

“En dat allemaal alleen maar om de kans op hart- en vaatziekten te verminderen?” Ja en nee. God wil dat we goed voor ons lichaam zorgen en hoe meer bewust ik word van o.a. hoe de Heilige Geest in mij werkt, hoe beter ik voor mijn lichaam wil zorgen. Ik vind het belangrijk om voor God te doen. Daarbij natuurlijk oppassend dat het niet doorslaat. Ik blijf autistisch dus daar zal ik altijd voor moeten waken, net als dat ik moet waken niet alles tegelijk of te snel te doen.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Niet alles gaat in één keer en zoals ik al zei moet alles ook zeker niet te snel gaan. Want dan sla ik op tilt, het lukt niet meer. Het overweldigende gevoel van alles te moeten van mezelf (en van anderen) en er geen ruimte voor te hebben in mijn hoofd. Ik kom er uiteindelijk geen stap mee vooruit. Ik maak een snelle sprint om vervolgens tot een halt te komen. Veelal met een crash. Herkenbaar? Anderen moeten dit ook zeker niet pushen, want dan gebeurt hetzelfde en dan een tikkeltje erger.

In januari schreef ik, dat ik doordat het goed gaat met de medicijnen, te veel ging doen en dat in januari pas merkte. Het is fijn dat je het altijd weer opnieuw kan proberen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. De balans is dus de afgelopen tijd, vooral tijdens februari, weer teruggevonden. De studie is weer goed opgepakt, ik eet weer regelmatig, het huishouden loopt weer en er is genoeg rust, beweging en ontspanning om de dagen te slijten en de belangrijke dingen te kunnen doen. Ik doe het goed op routine, zeker nu ik de ADHD-kenmerken van mezelf beter heb leren kennen en blijf merken wat helpt, wat niet helpt en hoe autisme en ADHD elkaar in de weg kan zitten. Wist je dat autisme en ADHD elkaar kunnen maskeren? De ene is vaak wat dominanter aanwezig, dan de andere.

Een officiële diagnose

Mijn ADHD zat dus een beetje verstopt, daarom twijfelden ze altijd of zeiden ze dat het niet kon (zeker toen ik klein was, want toen was de kennis nog dat het niet samen kon gaan). En twijfelde ik zelf keer op keer ook opnieuw. Goed, ik zou nog steeds een officiële diagnose naast mijn autisme diagnose moeten krijgen. In mei praten mijn huisarts en ik daar verder over. Daar later dus meer over.

Wandelend met God

In februari gebeurden spannende dingen voor Wandelend met God. In januari schreef ik al het artikel dat begin februari geplaatst werd. Ik kreeg er fijne reacties op en online inspireerde ik mensen om het aanbevolen boek te gaan lezen. Misschien ook offline, maar dat heb ik dan niet te horen gekregen. Wat even goed is, want God doet Zijn werk toch wel.

Ik begon op mijn website met de categorie ervaringsverhalen. Waar veel interesse in is, maar actie veelal uitblijft. Wil je wel een ervaringsverhaal kunnen lezen? Dan kan je het verhaal van Susanne lezen. Inmiddels ben ik er wel een beetje achter waardoor de actie uitblijft en ben ik er mee bezig dat aan te passen.

Verder zijn er kleine veranderingen doorgevoerd en ben ik met een aantal nog bezig om het allemaal weer één geheel te laten worden.

Bijbelschool

Zoals ik al schreef, heb ik de studie in februari weer goed op kunnen pakken. Ik loop op schema met de Bijbelstudie. Ook ziet het ernaar uit dat ik zelfs gewoon in mei klaar kan zijn, maar maart zal laten weten of dat lukt.

Met Hebreeuws liep ik voor mijn gevoel achter, maar ik heb daarin een heel andere structuur. Sowieso eentje die ik geheel zelf kan bepalen, er zit geen jaarlijkse deadline op. Ik ben nu bezig met vormleer en al heel wat weken zat ik vast op opdracht 2. Nou, dat gaat meteen goed, dacht ik. Was het niet dat ik al via de socials had laten weten dat ik kortsluiting kreeg van de meervoudsvormen en de mannelijke en vrouwelijke zelfstandige naamwoorden. Het is pittig om die onder de knie te krijgen en te onthouden.

Toch bleek ik voor mezelf een trucje te hebben gebruikt omdat ik het woord paard heel snel onthield en bleef onthouden. In zowel mannelijke vorm sūs, als in vrouwelijke vorm sūsa (merrie). Wat in mijn hoofd niet klopte was dat sūs gewoon paard is en niet hengst. Maar goed, ik heb de talen niet verzonnen. Meervoudsvormen zijn ook mannelijk en vrouwlijk. Een mannelijk zelfstandig naamwoord eindigt veelal met īm en een vrouwlijk zelfstandig naamwoord eindigt met ōṯ, Dan krijg je in meervoud dus sūsīm (paarden) en sūsōṯ (merries). Nu zitten hier nog een aantal uitzonderingen op de regels aan, maar ik zal jullie hoofd daar niet mee belasten.

Langzaamaan begin ik het dus toch allemaal te begrijpen. Ook ontstaat er niet meteen meer kortsluiting bij de meervoudsvormen. Soms moet ik het gewoon even laten rusten en zelfstudie is daarvoor ideaal.

Socials

Ook kan ik niet anders dan even te schrijven over de fijne mensen die ik mag blijven ontmoeten via Wandelend met God. We zijn allemaal anders en hebben tegelijkertijd veel gemeen samen. Ik zou het fijn vinden als dit samen met de website uit mag groeien tot een gemeenschap, maar de toekomst zal het leren of dat in de planning van God staat.

Geen bijzonderheden

Verder was februari niet zo interessant en zijn er geen bijzonderheden. Ik ben er achtergekomen dat ik toch echt het beste elke 6 weken naar de kapper kan gaan. Maar dat is verder niet heel bijzonder. Ook heb ik nog twee boeken uitgelezen. Wat wel weer bijzonder is, want ik heb lang problemen gehad om weer meer te kunnen lezen of überhaupt boeken te lezen. Terwijl ik tot zo’n 13-15 jaar geleden een fervent lezer was. Toch heb ik vorig jaar al 12 boeken uitgelezen, terwijl ik niet het hele jaar even veel las en soms maanden niet.

Vraag van de week
Hoe is jouw februari gegaan?